بعضی وقتا یک شعر رو میخونی یا به یک موسیقی گوش میدی و از چیزی که میشنوی یا میخونی ، دهانت از تعجب باز میمونه . باورت نمیشه که این شعر یا آهنگ اینقدر با احساس و روحیات تو همگون باشه. پیش خودت فکر میکنی ، حتماً خالق این اثر هم دقیقاً در شرایط خودت بوده چرا که ممکن نیست کسی شرایطی رو درک نکرده باشه و بتونه اینجوری دقیق توصیفش کنه.
در اینجور مواقع ، اگه صد بار هم شعر رو بخونی ویا موسیقی رو گوش بدی ، باز هم سیر نمیشی و حسی که اون اثر تونسته یادآورش باشه ، در وجودت دوباره شعله ور میشه. حالا اگه این حس بتونه خاطرات گذشته رو برات زنده کنه ، اونوقته که هم شاد میشی و هم رنج بی پایانی نصیبت میشه.
از کارم که برمیگشتم ، در راه اومدن به خونه ، داشتم از پخش ماشین به یک آهنگ از کاست جدید رضا صادقی گوش میدادم. تا حالا چندین بار این کاست رو از اول تا آخر شنیده بودم ولی نمیدونم چرا به اون چیزی که داره میخونه ، خیلی خوب دقت نکرده بودم. البته این از بابت تاَثیر موسیقی هست که گاهی اوقات هارمونی دلنشینش و اجرای زیباش نمیذاره خیلی توجهت به متن شعر یا ترانه ی خونده شده در اون اثر جلب بشه و این البته به جای خودش قابل تحسینه. گرچه گاهی هم پیش میاد که داری یک چیزی رو میخونی و یا میشنوی ولی دلت و حواست داره در یک عالم دیگه سیر میکنه و در مورد خودم نمیدونم بگم کدوم یک از این دلایل باعث شده بود که تا امروز به این ترانه دقت نکنم.
با شنیدن آنچه که آقای رضا صادقی داشت میخوند ، چنان حس غریبی به من دست داد که حیفم اومد شعر ترانه ی اون رو در وبلاگم ننویسم. غم غربتی که توی این ترانه موج میزنه و گلایه ای که از سفر و دوری میشه رو ، من از صمیم قلب درک میکنم و یقین دارم اون کسی که سراینده ی این ترانه بوده ، شرایطی مثل من رو تجربه کرده.
به هر حال ، خوندنش حداقل برای خودم ، هر بار که بیام و وبلاگم رو باز کنم ، خالی از لطف نیست و شاید دیگری هم باشه که این رو بخونه و حسی مشابه من در وجودش زنده بشه.
نمی دونم که تو رو نفرین کنم یا این دلم
نمی دونم که تو حل مشکلی ، یا مشکلم
با تو عاشقانه بودم ، پس چرا
حسرت یه روز عشق موند به دلم
با تو شاهنامه بودم ، نه یک غزل
با تو رودخونه بودم ، نه یک قنات
یه روزی من و تو بودیم و حالا
من و تنهایی و یک عمر خاطرات
تو رفتی و سهم ما سفر شد
دل عاشق ما در به در شد
ندونستم چرا مرغ عشقم
توی عاشقی بی بال وپر شد
توی این غربت پر هول و هراس
دارم عین ماهی ها جون میکنم
خسته م از تظاهر ایستادگی
جای دندون هزار گرگ رو تنم
نه کسی میدونه که من چی میخوام
نه خودم دونستم عیب کار کجاست
تا به هر کی میگی عاشقی چیه
میگه بگذر ، عاشقی تو قصه هاست
تو رفتی و سهم ما سفر شد
دل عاشق ما در به در شد
ندونستم چرا مرغ عشقم
توی عاشقی بی بال و پر شد
عاشق.
در جهنم واقعیتهای مطلق
و بی تردید
که آدمی را
به رنگ پوست می سنجند
و فربهی ،
ای جوانان ِ زخم ِ عشق خورده ی طایفه
کبودی داغ ِ کدام آتش ِ کین
بر چهره تان نشست
و
گوشتهایتان را که تکاند ،
که اینگونه پوست به استخوان مانده اید
مبهوت ؟
عاشق .
یا هو
شعر زیر را چندی پیش ، در شرایطی سرشار از دلتنگی او که همیشه دلتنگش هستم گفته شد.
باز هم همان دلتنگی ها و همان خواستن ها و همان اشک ریختن ها ....
ای در کنار تو معنای جاودانگی
ای چون نسیم دل انگیز کوهسار
ای چون شکوفه به بستان بی بهار
تسکین دهندهَ دل تنها و بی قرار
ای خوب دلنشین
در خلوت شبانهَ آغوش تنگ من
یادت به خیر باد
ای چون نسیم دل انگیز کوهسار
صبحت به خیر باد.
عاشق .
یاهو
به عزیزی که خود میداند با او مرا چه احساسی ست.
من ، از تو با بهاران
من ، از تو با درختان
من ، از تو با نسیم سخن گفتم.
من ، از تو دور بودم
من ، بی تو کور بودم
من ، چون تو ، راز شیفتگی را
در تنگنای سینه نهفتم.
رازی که خواندنش نتوانستی
رازی که گفتنش نتوانستم
وز بیم آنکه " در کف نامحرم اوفتد "
بس شب که تا سپیده نخفتم.
امروز ، چون دو آینه َ روبروی هم
برق نگاه خود را در هم فکنده ایم
تا بوته َ گناه نروید ز باغ دل
بنیاد هر هوس را از سینه کنده ایم.
عاشق .
ما چاووشان ِ پگاهیم
در روزگار شب ،
در انتظار ِ نور ِ چراغیم
در رقص سایه ها ،
ما حامیان سبزی باغیم ،
ما راویان غروریم ،
ما شاهدان امیدیم
در فصل تیره و بی برگ و بار شب ،
اما چو ناکسان ،
تنها نشسته ایم ،
به میهمانی ِ بی افتخار ِ شب .
عاشق .