قرنطینه ۲

شعر و یادداشت های شخصی

قرنطینه ۲

شعر و یادداشت های شخصی

دو آیینه

                                                یاهو

 

به عزیزی که خود میداند با او مرا چه احساسی ست.

 

من ، از تو با بهاران

من ، از تو با درختان

من ، از تو با نسیم سخن گفتم.

 

من ، از تو دور بودم

من ، بی تو کور بودم

من ، چون تو ، راز شیفتگی را

در تنگنای سینه نهفتم.

 

رازی که خواندنش نتوانستی

رازی که گفتنش نتوانستم

وز بیم آنکه " در کف نامحرم اوفتد "

بس شب که تا سپیده نخفتم.

 

امروز ، چون دو آینه َ روبروی هم

برق نگاه خود را در هم فکنده ایم

تا بوته َ گناه نروید ز باغ دل

                  بنیاد هر هوس را از سینه کنده ایم.

 

                                                       عاشق .